گاهی شبها تنهایی...

هیچ چیز بدتر از آن نیست

که شب هنگام

از پس خوابی آشفته و نامفهوم،

وقتی دستانت بی هدف هوا را شکافت

و چشمانت پس از فریادی خفه و گنگ

باز شد

و دهانت خشکیده بود

و تنت سرد

ببینی تنهایی...

الکی!

وقتی اینجا عاشقانه هام رو برات می نویسم اما «تو»‌می خونی و چیزی نمی نویسی، وقتی می ذارم چند روزی هم بمونه تا خوب جا بیفته اما بازم خبری نمی شه، دلم غنج می ره. ولی دلم می خواد سرت غر بزنم که چرا چیزی نمی نویسی؟ دلم می خواد باهات قهر کنم و صورتم رو بگیرم طرف دیگه و بگم: نیمی خوام!  

 *** 

پ.ن:

قضیه ی همون ترانه ی الکی سیاوش قمیشیه: ‌الکی بگم جدا شیم تو بگی نه! نمی تونم!