سالی دیگر و بهاری دیگر و ماهی دیگر

مهربانم!

اسفند هم گذشت. با آن همه شور و حرارتش، با روز پنجم اش که تولد مرا آنطور عاشقانه زیبا کردی، با نهمین روزش که ماه گردمان را عاشقانه پاس داشتیم با بیست و پنجمش که میلاد تو را جشن گرفتیم بی نظیرترین ماه سال بود. عاشقانه هایم را در نامه ام نوشتم و برایت فرستادم و دیگر مجال آن نبود که اینجا نیز بنویسم: قدر خودت را بدان... که تو با آن صدای مواج و دوست داشتنی ات هی بخوانی: قدر خودت را بدان... قدر خودت را بدان...

عزیزترینم!
سال جدید را دوست دارم. بیا دست به دعا برداریم که امسال همان سالی باشد که آرزویش را داریم. همان که باید باشد. همان که اگر بود به حافظ مژدگانی بدهیم به پاس آن مژده که در اولین روز بهارش به ما داد.

9 روز از بهار گذشته و ماه دیگری برای ما آغاز شده است.

دوستت دارم به خاطر همین که هستی.