یادمه...

نه که یادم رفته باشد... نه!

یا نه که خیال کنی مشغله ام آنقدر زیاد شده که روزها را از یاد ببرم... نه!

یا با خودت بگویی: این هم مثل خیلی از آدمها فراموش کرد... نه!

یادم هست.

یادم هست سوم هر ماه را که من و تو، ما می شویم و انگار دوباره قلب را فهمانده باشند بهمان که: هست. انگار که گفته باشند: در این روز دوباره زنده می شوید. که گفته باشیم تا ابد سوم هر ماه برایمان باشد یادآور روزهای خوبمان...

اما این بار، در دل اسفند که به سوم می رسیم، دیگر تاب یک عاشقانه نوشتن را هم ندارم. دلم می خواهد فقط در آغوشت رها شوم و آرام بگیرم... درست مثل همین روزها که سرشارم از بودن با تو و حس نجیب عاشقی...