زمستان بدون برف یعنی زنده بودن، دور از تو

برفی نباریده

هوایی سرد نشده

یعنی نه آنقدر سرد که پالتوی قهوه ای بلندم را بپوشم و حسابی در آن گرم شوم

یا نه آنقدر سرد که در میان همهمه و سرما، بین دستهایم ها کنم تا گرم شوند

برفی نباریده اما بی تو همه جا یخ زده

همه جا لغزان است و سست

بی تو هیچ جای امنی نیست

تنها کفش های آبی و سفید من هستند که این روزها امنیتم می دهند

که می گویند: برو. هوایت را دارم. با صدای تو می گویند...

این روزها برفی نباریده اما من سردم است

بی تو و دور از آغوش امنت من سرمازده ام و لرزان.

امنتیم بده با آغوشت.

مهمانم باش با قهوه ای گرم که بنوشمش با عسل چشمانت...