همراه من!
راه های زندگی عجیب پر خار و سنگ هستند. هرکدام به نوعی سخت می شوند. برخی گردنه های باریک دارند و برخی بیابان هایی هستند فراخ و بی انتها. گویی در پس آنها آینده ای نیست. اما آدمی وقتی از آنها می گذرد تازه می فهمد از چه راه سختی عبور کرده. وقتی برمی گردد و به پشت سرش نگاه می کند.
در همه حال گذشتن از یک راه شیرین است. تمام کردن هر راهی شیرین است. حتی اگر آنقدر نفس گیر بوده باشد که خستگی ها بیش از لذت پایانش باقی بماند اما تمام کردن هر راهی شیرین است. چرا که آغازی است برای راهی دیگر.
آغاز همیشه زیباست. مثل حالا که آغازی دیگر است برای راهی دیگر. برای ماهی دیگر.