صدا کن مرا، صدای تو خوب است...

خیلی دوست داشتم شعری که امروز سارا خوند و من روی کاغذ نوشتم رو اینجا بنویسم تا تو بخونی و سرشار بشی از حس خوب و بی نظیری که من هم امروز احساسش کردم. اما...

بی بهانه هم نیست این حس امروز...

چقدر زود روزها می گذرند. نگاه کن... هیچ نشده چهار ماه هم از امسال گذشت و حالا من و تو، با هم، شانه به شانه ی هم، دست در دست هم وارد  ماه دیگری از با هم بودنمان می شویم و من... من خیلی خوشحالم...

همین.

***

اون شعر رو خودم برات می خونم